1- شوخی بدون ناسزا

امام باقر علیه السلام:

إِنَّ اللّه  عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛

خداوند عزوجل دوست دارد کسى را که در میان جمع شوخى کند به شرط آن که ناسزا نگوید.

(کافى، ج2، ص 663، ح4)

2- دشنامگویی نشانه نفاق

3- ناسزا نتیجه تکبر

امام على علیه السلام:

ثَمَرَةُ التَّواضُعِ الَمحَبّةُ، ثَمَرَةُ الکِبرِ المَسَبَّةُ.

ثمره فروتنى دوستى است، ثمره تکبّر ناسزا (شنیدن) است.

(غرر الحکم، ح 4613 و 4614 - منتخب میزان الحکمة، ص  

596فلسفه ی فحش خیلی پیچیده است چه بسا فحش هایی که هر کس می ده بیانگر شخصیت و درون او باشد .

1- نصیحتگر در دنیا بلندمرتبه در قیامت

پیامبر صلى الله علیه و آله:

إنَّ أَعظَمَ النّاسِ مَنزِلَةً عِندَاللّه  یَومَ القیامَةِ أَمشاهُم فى أَرضِهِ بِالنَّصیحَةِ لِخَلقِهِ؛

بلند مرتبه ترین مردم نزد خداوند در روز قیامت کسى است که در روى زمین بیشتر در نصیحت و ارشاد مردم قدم بردارد.

(کافى، ج2، ص 208، ح5)

2- پذیرش نصیحت

لقمان حکیم رحمه الله:

یا بُنَىَّ ... عَلَیکَ بِالمَوعِظَةِ فَاعمَل بِها فَإنَّها عِندَ العاقِلِ أَحلى مِنَ العَسَلِ الشَّهدِ؛

فرزندم نصیحت را بپذیر و به آن عمل کن که نصیحت نزد عاقل از عسل ناب شیرین تر است.

(ارشاد القلوب، ج1، ص72)

3- نتیجه پذیرش نصیحت

امام على علیه السلام:

مَن قَبِلَ النَّصیحَةَ سَلِمَ مِنَ الفَضیحَةِ؛

هر کس نصیحت را بپذیرد، از رسوایى به سلامت مى ماند.

(غررالحکم، ج5، ص277، ح8344)

4- نصیحت نیاز مومن

امام جواد علیه السلام:

اَلمُؤمِنُ یَحتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوفیقٍ مِنَ اللّه  وَواعِظٍ مِن نَفسِهِ وَقَبُولٍ مِمَّن یَنصَحُهُ؛

مؤمن نیازمند سه چیز است: توفیقى از پروردگار، پند دهنده اى از درون خویش و پذیرش از نصیحت کنندگان.

(بحارالأنوار، ج78، ص358، ح1)

5- دوستی خدا و نصیحت

پیامبر صلى الله علیه و آله:

إذا أرادَ اللّه  بِعَبدٍ خَیرا جَعَلَ لَهُ واعِظا مِن نَفسِهِ یَمُرُهُ وَیَنهاهُ؛

هرگاه خداوند خیر بنده اى را بخواهد، واعظى از درون او برایش قرار مى دهد که او را به کار نیک وادارد و از کار بد باز دارد.

(نهج الفصاحه، ح154

سنگ باران

چقدر سنگ دل شده ای ای سنگ

توکه خوب به خاطر داری

کوفه کوچه هایش، علی،حسن، حسین، زینب را

پس نبار

این زینب است

وسجاد که زینت عابدان است

و حرم حسین

و دامان کوفیان که همان یتیمان دیروزند

دلهایشان از سنگ و دامانشان پر از سنگ .....

باز بارن...... سنگ باران....

 منبع: کیمیای ناب