1- نصیحتگر در دنیا بلندمرتبه در قیامت

پیامبر صلى الله علیه و آله:

إنَّ أَعظَمَ النّاسِ مَنزِلَةً عِندَاللّه  یَومَ القیامَةِ أَمشاهُم فى أَرضِهِ بِالنَّصیحَةِ لِخَلقِهِ؛

بلند مرتبه ترین مردم نزد خداوند در روز قیامت کسى است که در روى زمین بیشتر در نصیحت و ارشاد مردم قدم بردارد.

(کافى، ج2، ص 208، ح5)

2- پذیرش نصیحت

لقمان حکیم رحمه الله:

یا بُنَىَّ ... عَلَیکَ بِالمَوعِظَةِ فَاعمَل بِها فَإنَّها عِندَ العاقِلِ أَحلى مِنَ العَسَلِ الشَّهدِ؛

فرزندم نصیحت را بپذیر و به آن عمل کن که نصیحت نزد عاقل از عسل ناب شیرین تر است.

(ارشاد القلوب، ج1، ص72)

3- نتیجه پذیرش نصیحت

امام على علیه السلام:

مَن قَبِلَ النَّصیحَةَ سَلِمَ مِنَ الفَضیحَةِ؛

هر کس نصیحت را بپذیرد، از رسوایى به سلامت مى ماند.

(غررالحکم، ج5، ص277، ح8344)

4- نصیحت نیاز مومن

امام جواد علیه السلام:

اَلمُؤمِنُ یَحتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوفیقٍ مِنَ اللّه  وَواعِظٍ مِن نَفسِهِ وَقَبُولٍ مِمَّن یَنصَحُهُ؛

مؤمن نیازمند سه چیز است: توفیقى از پروردگار، پند دهنده اى از درون خویش و پذیرش از نصیحت کنندگان.

(بحارالأنوار، ج78، ص358، ح1)

5- دوستی خدا و نصیحت

پیامبر صلى الله علیه و آله:

إذا أرادَ اللّه  بِعَبدٍ خَیرا جَعَلَ لَهُ واعِظا مِن نَفسِهِ یَمُرُهُ وَیَنهاهُ؛

هرگاه خداوند خیر بنده اى را بخواهد، واعظى از درون او برایش قرار مى دهد که او را به کار نیک وادارد و از کار بد باز دارد.

(نهج الفصاحه، ح154